اتحاد وجودی امام و قرآن کریم

«و عنه، قال: حدثنا محمد بن عمر الحافظ، قال: حدثنا القاسم بن عباد، قال: حدثنا سوید، قال:
حدثنا عمرو بن صالح، عن زکریا، عن عطیة، عن أبی سعید، قال: قال رسول الله (صلى الله علیه و آله): «إنی تارک فیکم ما إن تمسکتم به لن تضلوا؛ کتاب الله عز و جل حبل ممدود، و عترتی أهل بیتی، لن یفترقا حتى یردا علی الحوض»(البرهان،ج1،ص25)؛

حدیث فوق با تعابیر گوناگون در منابع اهل سنت و تشیع ذکر شده که حدیث آورده شده تقریبا جامع بیانات همه آن احادیث است،مطابق با حدیث شریف فوق،حقیقت وجودی امام همان حقیقت وجودی قرآن کریم است از همین روی تنها امام می تواند مفسر این کتاب شریف باشد.علاوه بر اینکه امام جنبه مثلی،تطبیقی و بیرونی تمام قرآن کریم است و افراد به هر میزانی که به امام نزدیک باشند به حقیقت قرآن کریم نزدیک تر خواهند بود.از همین روی امکان وجود هیچ نوع از انواع ضلالت در هیچ مرتبه ظلمانی در انسانی وجود ندارد و این دو حقیقت هرگز جداشدنی نیستند و در بهشت نیز توأما با یکدیگر قرین هستند و بیان شریف رسول اکرم «حتی یردا علی الحوض» به معنی جدا شدن این دو امر مقدس در آن جایگاه نیست،بلکه این دو حقیقت در حوض کوثر به تماثل عینی درامده و به رسول خداوند عرضه می گردند.