جایگاه سوره حمد
(التهذیب): محمد بن الحسن الطوسی، بإسناده عن محمد بن علی بن محبوب، عن العباس، عن محمد بن أبی عمیر، عن أبی أیوب، عن محمد بن مسلم، قال: سألت أبا عبدالله (علیه السلام) عن السبع المثانی و القرآن العظیم، أ هی الفاتحة؟ قال: «نعم».
قلت: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ من السبع؟ قال: «نعم، هی أفضلهن»(البرهان،ج1،ص95).
سوره حمد مشتمل بر یک دوره از تمامی معارف الهی بوده و به سبب همین جایگاه باب ورود قرآن کریم و فاتحه الکتاب توسط خداوند نامگذاری شده است.از همین روی در روایات فوق،زمانی که از امام در خصوص حقیقت سبع مثانی و قرآن پرسیده شد،ایشان سوره حمد را بیان نمودند.از طرفی نیز دوره کامل معرفتی و سلوکی که مشتمل بر روابط خالق و مخلوق و عبودیت حقیقی بوده اعم از مقام حمد،استعانت،فقر و ...در این سوره جای داشته و به همین دلیل جزء ثابت در رکعات نمازی گشته است.
