اجتماع حقایق هستی در قرآن کریم
«عن محمد بن یعقوب: عن محمد بن یحیى، عن أحمد بن محمد بن عیسى، عن علی بن حدید، عن مرازم، عن أبی عبدالله (علیه السلام)، قال: «إن الله تبارک و تعالى أنزل فی القرآن تبیان کل شیء، حتى- و الله- ما ترک شیئا یحتاج إلیه العباد، لا یستطیع عبد یقول لو کان هذا أنزل فی القرآن، إلا و قد أنزله الله فیه»(البرهان،ج1،ص30)؛
انسان،هستی،دین و قرآن کریم دارای حقایقی در یک محور و منطبق با یکدیگرند.این حقائق به گونه ای تفصیلی در آیات شریفه تبیین شده است،از همین روی آیات شریفه و روایت فوق بیان داشته اند که هیچ نیاز روحی برای رسیدن انسان به نهایت مقصد هستی وجود ندارد،مگر اینکه در آیات شریفه مورد ذکر قرار گرفته است.اما مسائل جزئی و مصداقی ای که در هر دوره زمانی به تفاوت اقتضائات متفاوت می گردد به هوش و ذوق بشر واگذار شده است مادامی که نوع آن تأثیری در سیر روحی او نداشته باشد.