حقیقت و نورانیت عمل صواب

«عن النوفلی، عن السکونی، عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: «قال رسول الله (صلى الله علیه و آله): إن على کل حق حقیقة، و على کل صواب نورا، فما وافق کتاب الله فخذوه، و ما خالف کتاب الله فدعوه»(البرهان،ج1،ص67)؛

هر عملی که در آیات و روایات به حق نامیده شده دارای پشتوانه حقیقتی است بدین معنی که آن عمل در همه ابعاد خود از باطل به دور بوده و هر صوابی که در شریعت بدان توصیه شده بدون شک موجب وارد نمودن انسان به مراتبی از نورانیت می گردد،هرچند وارد شده به میزان نورانیت بسته به نورانیت ذاتی آن عمل است.از این روی قرآن کریم که مشتمل بر همه مراتب نورانیت و حقائق هستی است،امری از نورانیت و حقیقت وجود ندارد مگر اینکه در این کتاب الهی وجود دارد،لذا اگر مطلبی مغایر و مخالف با آیات شریفه وجود داشته باشد بدون شک باطل و دارای ظلمت است و باید آن را رها نمود همانطور که روایت فوق بدین امر صراحتا امر نموده است.