حقیقت شکر انسان

«عن محمد بن هشام، عن میسر، عن أبی عبدالله (علیه السلام)، قال: «شکر النعمة اجتناب المحارم، و تمام الشکر قول الرجل: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ‏»(البرهان،ج1،ص106)؛

دانی ترین مرتبه شکر،ابراز تشکر زبانی است که در میان معمول انسان ها رواج دارد،اما حقیقت شکر درک این امر بوده که هر نعمتی از جانب خداوند است و گستره این نعمت تمامی شئون رفتاری و ساحت های حیات انسان را دربرمی گیرد،کسی که به چنین درکی از هستی برسد،نفس کشیدن خود را در گرو اراده خداوند می داند و در انجام رسالت های عبودیتی خود فروگذاری نمی کند،آیه شریفه«الحمدلله رب العالمین»،دربردانده تمامی مراتب شکر بوده؛چراکه از طرفی خداوند را رب و مدیر و مدبر و رزاق همه عالم دانسته و از جهتی تمامی این شکر بدو اختصاص یافته است.