ولایت ائمه اطهار در انبیاء گذشته

«وَ أَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعالَمِینَ‏ هناک، أی فعلته بأسلافکم، فضلتهم دینا و دنیا: فأما تفضیلهم فی الدین‏ لقبولهم ولایة محمد (صلى الله علیه و آله) و علی و آلهما الطیبین‏»(البرهان،ج1،ص210)؛بنی اسرائیل بر دیگر مردمان فضیلت داده شده بودند در دین و دنیای خود بدین به سبب پذیرش ولایت ائمه اطهار؛شاید در بدو نظر این تعجب حاصل گردد که ائمه اطهار پس از دوران حضرت موسی بودند چگونه از مردم آن دوران نسبت به ائمه ای که در دوره های بعد خواهند آمد و شناختی نسبت بدان ها وجود ندارد،عهد ولایت گرفته شده است؟!در پاسخ باید افزود طبق روایات متعدد ولایت ائمه طاهرین در بطن همه رسالت انبیاء الهی قرار داشته؛چراکه هدف هستی بدون ولایت ایشان محقق نمی گردد و عالم در آخرین قطعه حرکت خود به ائمه اطهار منتهی گشته تا با ظرفیت وسیع موجود در ایشان هدف و مآل از هستی به دست ایشان در دوران ظهور رقم بخورد،لذا عملا دعوت به خداوند مستلزم دعوت به وجود امام است و از غیر این مسیر نمی توان به عبودیت دست یافت.

اثر صبر بر حیات انسان

صبر یکی از کلیدی ترین و محوری ترین اصول برای رسیدن انسان به کمال و بندگی انسان است؛چراکه به نص قرآن کریم در بسیاری از اوقات،تقدیرات به سبب عدم اطلاع انسان مورد اعتراض او قرار می گیرد در حالی که خیرکثیر در آن قرار دارد؛«فعَسى‏ أَنْ‏ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ یَجْعَلَ‏ اللَّهُ‏ فِیهِ‏ خَیْراً کَثِیرا»(نساء،آیه19)؛    از همین روی در روایات بر فضائل بی شمار صبر تأکید گشته و خداوند متعال همواره انبیاء اولوالعزم خود را به صبر دعوت نموده است.عباداتی که در دین تشریع گشته نیز در همین راستاست تا توان صبر انسان در برابر مقدرات بالا رفته و با بالارفتن بینش صحیح نسبت به حقائق عالم،رضایت انسان به این امور افزوده گردد همانند روزه که در خصوص آن بیان شده است؛«عن أبی عبد الله (علیه السلام)، فی قول الله عز و جل: وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ. قال: «الصبر: الصیام»(البرهان،ج1،ص208).

وصول به بهشت با معیت امام

«سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن قول الله: أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ‏؟ قال: «أوفوا بولایة علی فرضا من الله أوف لکم الجنة»(البرهان،ج1،ص206)؛از امام در خصوص این آیه سؤال پرسیده شد و ایشان پاسخ دادند که به ولایت امیرالمؤمنین که واجب خداوند بوده وفا کنید تا به بهشت برسید؛روایات انبوهی در خصوص رابطه بهشت و ولایت مداری وارد گشته که برخی تلقی اعتباری بودن آن را دارند،اما حقیقی ترین روابط بین عمل به ولایت معصومین و وصول به بهشت وجود دارد؛چراکه ولایت دارای مراتبی بوده و شامل ممارست بر روایات ایشان،ترویج و عمل بدان می گردد و کسی که تابع امام در قول و عمل خود باشد،فکر و رویه و سبک زندگی ای همانند ایشان خواهد داشت که همین معنی حقیقی تبعیت و اقتداء به امام است،به سبب همین اثر حقیقی و تجلی در زندگی انسان بوده که انسان می تواند با همراهی و معیت با امام به بهشت راه یابد.