وصول به بهشت با معیت امام
«سألت أبا عبد الله (علیه السلام) عن قول الله: أَوْفُوا بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ؟ قال: «أوفوا بولایة علی فرضا من الله أوف لکم الجنة»(البرهان،ج1،ص206)؛از امام در خصوص این آیه سؤال پرسیده شد و ایشان پاسخ دادند که به ولایت امیرالمؤمنین که واجب خداوند بوده وفا کنید تا به بهشت برسید؛روایات انبوهی در خصوص رابطه بهشت و ولایت مداری وارد گشته که برخی تلقی اعتباری بودن آن را دارند،اما حقیقی ترین روابط بین عمل به ولایت معصومین و وصول به بهشت وجود دارد؛چراکه ولایت دارای مراتبی بوده و شامل ممارست بر روایات ایشان،ترویج و عمل بدان می گردد و کسی که تابع امام در قول و عمل خود باشد،فکر و رویه و سبک زندگی ای همانند ایشان خواهد داشت که همین معنی حقیقی تبعیت و اقتداء به امام است،به سبب همین اثر حقیقی و تجلی در زندگی انسان بوده که انسان می تواند با همراهی و معیت با امام به بهشت راه یابد.
