تفسیر به رأی قرآن کریم

«عن أبی بصیر، عن أبی عبد الله (علیه السلام)، قال: «من فسر القرآن برأیه، إن أصاب لم یؤجر، و إن أخطأ فهو أبعد من السماء»(البرهان،ج1،ص42)؛

تفسیر قرآن کریم برخواسته از دو محور طهارت و معرفت میسر است و کسی که بدون وجود این دو دستبه تفسیر آیات شریفه می زند،خود را روزبه روز از این دو حقیقت و تقرب به آیات شریفه دور خواهد داشت،بر همین اساس،اگر او بر حسب اتفاق تفسیری صحیحی را ارائه دهد به سبب عدم ورود حقیقی به ساحت قرآن کریم و ترویج این سنت غلط،مأجور نخواهد بود و هرچند مورد عقاب قرار نمی گیرد ولی اثرات سوء روحی از درون دامن گیر او خواهد شد و اگر به اشتباه آیات را تفسیر نماید روزبه روز از معرفت دور گشته و همانند فردی می گردد که از آسمان به زمین پرتاب شده و از بلندای فطرت به ظلمات شهوت سقوط خواهد نمود.