ارتباط ملکوت عمل و ثواب آن
«ألا فمن قرأها(فاتحه الکتاب)معتقدا لموالاة محمد (صلى الله علیه و آله) و آله الطیبین، منقادا لأمرها، مؤمنا بظاهرها و باطنها، أعطاه الله بکل حرف منها أفضل من الدنیا و ما فیها، من أصناف أموالها و خیراتها»(البرهان،ج1،ص96)؛
روایت فوق دلیلی و قرینه ای روشن بر جریان بسیاری از ثواب هایی است که در شریعت بابت اعمال انسان ذکر شده است.در حقیقت هر عمل دارای ملکوتی است و تا زمانی که انسان بدین نورانیت وارد نشود نخواهد توانست از آثار گسترده آن بهره مند گردد،لذا صرف تمسک ظاهری به عمل عبادی هرچند در مواردی می تواند دارای اثراتی باشد،اما مناقب ذکر شده بابت اعمال در روایات،منوط به وجود معرفت،محبت و ورود به ملکوت عمل است،همانطور که در روایت فوق اصل محبت به عمل و وساطت امام(علیه السلام) و ایمان به ظاهر و باطن عمل،جهت بهره مندی از آثار عمیق و وسیع عمل،شرط دانسته شده است.
