دوران پر محنت غیبت
«قال رسول الله (صلى الله علیه و آله): «طوبى للصابرین فی غیبته، طوبى للمقیمین على محبتهم، أولئک من وصفهم الله فی کتابه، فقال: الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ و قال: أُولئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(البرهان،ج1،ص124)؛
دوران غیبت،دوران فقدان ظاهری وجود امام و عدم درک ظاهری ایشان است که همین امر کار را بر حفظ ایمان دشوار می سازد،عالم بر اینکه مطابق با روایات متعدد این دوران،دوران اوج گرفتن ابتلائات بشری خواهد بود به میزانی که طبق ادعیه،دین گرفتار عوج و کجی خواهد شد تا جایی که یکی از اهداف مهم ظهور،بازگرداندن دین،به اصول و چیستی حقیقی خود است،در این دوران منکر تبدیل به معروف و به عکس گشته و مؤمنین حقیقی که ایمان را به زلالی آن،شناخته اند به سبب این شرایط وارونه شده در اوج محنت و گرفتاری و فشار جمعی به سر خواهند برد،از همین روی کسی که بتواند در این دوران حق و امام خود را آنگونه که بوده بشناسد و بر آن ثابت قدم بماند،مسلما از افراد پیشرو در دوران ظهور خواهد بود،دورانی که نیازمند بالاترین بینش دینی و بصیرت نورانی در همه عرصه هاست.